Dodatek A. Analiza Hadisów.

Wprowadzenie Natura islamu Kulturowe tło islamu Bóg islamu Prorok islamu Koran - święta księga islamu Dodatek A. Analiza Hadisów Dodatek B. Angielskie przekłady Koranu Dodatek C. Bóg Księżyc i archeologia

Wprowadzenie

Większość ludzi, którzy wiedzą, że "Biblią" muzułmanów jest Koran jest nieświadoma faktu, że religia islamu posiada również inne święte pisma, traktowane przez muzułmanów jako równie natchnione i autorytatywne jak sam Koran.

Ta inna islamska "Biblia" nazywa się Hadisy. Jest to zbiór wczesnych przekazów muzułmańskich, w których zapisane zostały słowa i czyny Mahometa przekazane przez jego żony, członków rodziny, przyjaciół oraz przywódców religijnych, które zazwyczaj nie znalazły się w Koranie.

Natchnione Hadisy

Muzułmański uczony, dr Muhammad Hamidullah w swojej książce pt. "Wprowadzenie do islamu" oznajmia, że "kustoszem i depozytariuszem pierwotnej nauki islamu" jest "przede wszystkim Koran i Hadisy" (s. 250). Dodaje on do tego, "Koran i Hadisy są podstawą całego [islamskiego] prawa" (s. 163).

Powodem, dla którego -według dr Hamidullaha, muzułmanie czczą Hadisy na równi z Koranem jest ich równie boskie natchnienie!

Nauki islamu są oparte przede wszystkim na Koranie i Hadisach; jak zatem wykazujemy, obydwa są oparte na boskim natchnieniu (s. 23).

Stąd muzułmańscy pisarze tacy jak Hammudullah Abdalatati w swojej książce pt. "Spojrzenie na islam" twierdzą, że Hadisy "uważane są za Drugie Źródło islamu" dlatego, że:

wszystkie artykuły wiary... opierają się i pochodzą z nauki Koranu oraz tradycji [Hadisy] Mahometa (s. 21).

Dlatego nie może dziwić, że materiał z jakich składają się Hadisy uznawany jest za wiernych muzułmanów za autorytatywny i natchniony.

Tłumaczenia jakimi posługujemy się

Posługujemy się dziewięciotomowym angielskim przekładem Hadisów dokonanym przez dr Muhammada Mushin Khana zatytułowanym "Tłumaczenie znaczenia 'Sahih Al-Bukkari'" (Kazi Publications, Lahore, Pakistan, 1979).

Jest ono zatwierdzone i polecane przez wszystkie muzułmańskie autorytety, łącznie z duchowymi przywódcami w Mekce i Medynie.

Oparte na Al-Bukkarim

Dzieło dr Khana jest wiernym przekładem Hadisów zebranych przez największego badacza Hadisów Al-Bukariego.

Wstęp zapowiada:

Panuje jednogłośna zgoda, że praca imama Bukhariego jest najbardziej autorytatywna ze wszystkich prac dotyczących Hadisów razem wziętych. Jego autentyczność jest tak wielka, że religijni uczeni islamu traktują ją jako "najbardziej autorytatywna książka islamu po Księdze Allaha [Koranie]" (s.XIV). Wybrał on jedynie około 7275 [Hadisów] co do których nie było wątpliwości jeśli chodzi o ich autentyczność. [Allah] objawił mu Chwalebny Koran oraz Drugie Natchnienie, to jest jego Tradycje. Stąd spoczywa na tobie obowiązek wytrwale wypełniać dobre uczynki według tradycji Mahometa w tak oczywisty sposób przekazanej w jego Hadisach (s. XVII).

Dr Khan nie waha się nazwać Hadisy Drugim Natchnieniem i stwierdzić, że do każdego muzułmanina należy w nie wierzyć i wypełniać je.

Dylemat muzułmanina

Powód dla którego zajmujemy tyle miejsca, aby wykazać, że największe autorytety islamskie traktują Hadisy za natchnione i autorytatywne jest ten, że wielu muzułmanów będzie się temu starało zaprzeczyć gdy skonfrontuje się ich z niektórymi absurdalnymi naukami Mohameta.

W jednym z radiowych programów jeden muzułmanin w koło argumentował:

Mohamet był prorokiem Allaha. Dlatego niemożliwym jest, aby mówił coś tak głupiego jak sugerować, że mamy pić mocz wielbłąda. Stąd jest pan kłamcą dr. Moery. Hadisy nie mogą mówić czegoś takiego.

Kiedy udowodniłem dzwoniącemu z Hadisów, że faktycznie Mohamet zalecał mocz wielbłąda, tak brzmiała odpowiedź rozmówcy:

My muzułmanie uznajemy jedynie święty Koran jako Bożą księgę. Nie przyjmujemy Hadisów za natchnione.

Oczywiście pozostał on bez wyjścia. Musiał zaprzeczyć natchnieniu Hadisów aby obronić Mohameta w sprawie picia moczu.

Rozumiemy dylemat muzułmanów; z jednej strony zawzięcie próbują utrzymać, że Mohamet był prorokiem Allaha, z drugiej strony Hadisy jasno pokazują, że nie mógł on być natchniony, jako że uczył rzeczy, które nie tylko są nieprawdą ale są wręcz absurdalne.

Dla myślącego człowieka zachodu, materiał przedstawiony w Hadisach jest przysłowiową słomką, która łamie grzbiet wielbłąda! Jeżeli Mohamet był prawdziwym prorokiem i apostołem, wówczas muzułmanin zmuszony jest bronić straconej pozycji.

Pra-islamska informacja

Hadisy zawierają wiele informacji o przed islamskiej Arabii, jakiej nie znajdujemy w Koranie. Na przykład w Hadisach nr. 658 tom III i V nr 583 dowiadujemy się, że w Kabbie w momencie zdobycia Mekki przez Mahometa znajdowało się 360 bożków.

Informacji tej nie znajdziemy w Koranie. Jednak stanowi ona ważny szczegół dotyczący ówczesnych praktyk religijnych wśród Arabów.

Rytualizm

W Hadisach znajdują się szczegółowe instrukcje jak należy praktykować rytuały islamskie oraz wypełniać prawa. Wnikliwa analiza wszystkich dziewięciu tomów Hadisów przedstawi czytelnikowi zwięzłe podsumowanie z poza koranicznymi praktykami i naukami Mohameta.

Pochodzenie islamskich rytuałów

Zatem ze szczególną satysfakcją prezentujemy nasze podsumowanie Hadisów dla zachodniego czytelnika, który zastanawia się nad pochodzeniem niektórych rytuałów oraz praw islamskich, które są dla niego wybitnie niezrozumiałe. Wiele z tych "dziwnych" rytuałów tak na prawdę pochodzą z Hadisów, a nie z Koranu.

Siła napędowa

Motorem napędowym Hadisów jest drążące pytanie: "Co mam robić, aby Allah wybaczył mi i pozwolił mi wejść do raju?"

W Hadisach Mohamet nie podaje nam ogólników. Podaje on czytelnikowi dokładnie co należy robić, jak robić i w jakiej kolejności.

Na przykład Mohamet w szczegółowy sposób ustala jak, gdzie i w jaki sposób należy oddawać mocz. Od tego czy będzie się postępowało według tych zasad będzie zależało, czy zostanie się skazanym na ogień piekielny lub zostanie się wpuszczonym do raju.

Założenie wstępne

Hadisy zakładają, że bez wybaczenia Allaha, nikt nie może wejść do Raju. Ogień piekielny oczekuje tych, którzy nie zasłużą na ułaskawienie Allaha.

Uzyskanie przychylności i wybaczenia Allaha to jednak nie taka prosta sprawa. Każdy musi zarobić na wybaczenie przestrzegając szczegółowych zasad i rytuałów. Jeden błąd może zniweczyć wszystkie dotychczasowe osiągnięcia. W Hadisach na próżno szukać koncepcji zbawienia z łaski.

Hadisy wyznaczają zasady sprawowania rytuałów i przepisów, które muszą być przestrzegane, aby zasłużyć na zbawienie. Ci muzułmanie, którzy nie przestrzegają tych zasad i rytuałów narażają swoje dusze na wieczne zatracenie.

Po tym krótkim wstępie przejdźmy do przeglądu zawartości Hadisów.

Sekcja I

Mohamet jako człowiek

Hadisy przedstawiają nam wiele informacji o Mahomecie, jakich nie znajdujemy w Koranie. Jest to ważne, gdyż muzułmanie chcą abyśmy wierzyli że był on apostołem Allaha.

Stąd charakter Mahometa jako człowieka jest bardzo istotny. Czy Mohamet był człowiekiem godnym naśladowania? Hadisy dają nam istotne informacje o jego osobowości i charakterze jakie są nam potrzebne aby móc sobie odpowiedzieć w sposób inteligentny i poinformowany.

Biały człowiek

Po pierwsze, w kwestii rasy, Hadisy jednoznacznie stwierdzają, że Mohamet był białym człowiekiem. Jest to stwierdzone wielokrotnie na wiele różnych sposobów, skąd staje się oczywistym, że autorom Hadisów chodziło o to, aby nie pozostawić jakichkolwiek wątpliwości, że Mohamet mógłby być czarnym człowiekiem. Stąd wiele nacisków na "białość" Mahometa.

Niewątpliwie stanowi to szok dla "czarnych muzułmanów," którzy utrzymują, że islam jest religią czarnych ludzi dlatego, że Mohamet był czarnym człowiekiem.

Skoro jednak Mohamet był białym człowiekiem, "Naród Islamu"(ang. "Nation of Islam", -muzułmańska sekta popularna wśród murzynów amerykańskich. przyp. tł) jest religią białego człowieka!

Mohamet -biały diabeł?

W rozlicznych debatach radiowych z udziałem czarnych muzułmanów, wydawali się oni bardzo zaskoczeni słysząc, że Hadisy jasno stwierdzają, że Mohamet był białym człowiekiem. Ale skoro oni sami powołują się na natchnione Hadisy zmuszeni są w końcu poddać się pod ich autorytet.

Faktycznie, jeśli "wszyscy biali ludzie są diabłami" jak głosił Eliasz Mohamet i Luis Farrakahan, to i sam Mohamet oraz Wallace Fard był białym diabłem!

Jezus -biały diabeł?

Hadisy nawet podają, że Mohamet widział Jezusa we śnie jako białego człowieka z prostymi włosami (tom IX nr 242).

Czarnym muzułmanom Hadisa ta jest nie w smak. Według niej Jezus też jest białym diabłem!

Świadectwo Hadisów

W tomie I nr 63 czytamy:

Kiedy siedzieliśmy wraz z Prorokiem w meczecie podjechał człowiek na wielbłądzie. Sprawił on, że wielbłąd przyklękną w meczecie, przywiązał jego przednią nogę i powiedział: "Kto spośród was jest Mahometem?" W tym czasie Prorok siedział między nami oparty na ramieniu. Odpowiedzieliśmy: "Ten biały człowiek oparty na ramieniu." Przybysz wówczas zwrócił się do niego: "Och synu 'Abdul Muttaliba."

Hadisa nr 122 tom II odnosi się do Mahometa jako "białego człowieka." Dalej, nr 144 mówi nam, że kiedy Mohamet uniósł w górę ramiona, "biel jego pach stała się widoczna."

Gdyby tego było mało, czytelnik jest informowany dalej w Hadisie 367, że Anas "ujrzał biel penisa Proroka Allaha."

Czarni ludzie -rodzynkowe głowy

Co do nastawienia Mahometa do czarnych ludzi, jak informuje nas Hadisa 662 tom I i 256 t.IX, nazywał on ich "rodzynkowymi głowami."

Gdzie indziej w Hadisach mowa jest o czarnych ludziach jako o niewolnikach. Jeśli nie jest to wystarczająco obraźliwe dla czarnych ludzi, to można jeszcze wspomnieć o Hadisie 162 i 163 t. IX gdzie jest mowa o tym, że jeśli przyśnie się komuś czarna kobieta jest to zły omen zapowiadający nadchodzącą epidemię zarazy.

Mohamet -właściciel niewolników

Hadisa 435 t. VI informuje, że kiedy Umar bin Al-Khattab przybył do domu Mahometa zastał na schodach siedzącego czarnego niewolnika apostoła Allaha.

Z tego i innych fragmentów wynika, że Mohamet był właścicielem i panem czarnych niewolników. Jeśli o to chodzi, to ilekroć w Hadisach jest wzmianka o czarnych ludziach, najczęściej dotyczy ona osobistych niewolników Mahometa! Jest to w wyraźnym kontraście do Jezusa z Nazaretu, który żyjąc wiele wieków wcześniej nie posiadał niewolników, lecz przyszedł, aby dać ludziom wolność.

Niecierpliwy

Po drugie, jeśli chodzi o osobowość Mohameta, charakteryzowała go niecierpliwość i pobudliwość.

Kiedy Mohamet słyszał jak ktoś prowadzi długie modlitwy, Hadisa rejestruje:

Nigdy nie widziałem u proroka większej furii gdy dawał on radę tego dnia (t. I nr 90).

Ponieważ utrzymywał on, że jest on prorokiem, pewien człowiek zapytał Mahometa gdzie może on znaleźć swojego zgubionego wielbłąda. Jak podaje Hadisa,

Prorok rozzłościł się i policzki jego stały się czerwone (t. I nr 91).

Nie znosił pytań

Mohamet szczególnie nie znosił zadawania pytań dotyczących jego roszczeń do objawień i proroctwa. Posuwał się przy tym tak daleko...

Allah nienawidzi was...[za to] że zadajecie za dużo pytań (t. II nr 555; t. III nr 591).

Nawet wtedy, gdy zadawano mu pytania Hadisy podają,

Zadawano prorokowi pytania, których on nie lubił, kiedy pytający nalegał, Prorok wpadał w złość (t. I nr 92).

Kiedy pytający dostrzegali "złość malującą się na twarzy Proroka," wycofywali często swoje pytania (t. I nr 92).

Jednak to nie zawsze zadowalało Mohameta. Kiedy ludzie słusznie skarżyli się, że żąda on przyjęcia przez nich tego, co im mówi bez zadawania żadnych pytań,

Prorok powiedział im wielokrotnie[ w złości] by pytali go, o co chcą (t. I nr 30).

Jednak ludzie nauczyli się nie zadawać pytań.

Bez poczucia humoru

Po trzecie, Mohamet nie miał poczucia humoru. Nie zezwalał nikomu na żarty z siebie ani swoich nauk.

W tomie II nr 173 Hadisy informują nas o starszym człowieku, który przyglądał się jak Mohamet ze swoimi uczniami kłaniali się i dotykali czołami ziemi recytując surę Al-Najm. (Początkowo muzułmanie szczycili się brudnymi czołami i z pogardą odnosili się do innych form modłów).

Kiedy starszy człowiek spostrzegł, jak ich czoła stają się coraz brudniejsze, dla żartu schylił się i zgarnąwszy nieco ziemi ubrudził sobie nią czoło mówiąc przy tym: "dla mnie tyle wystarczy."

Starszy człowiek sugerował tym, że skoro ważne jest mieć brudne czoło, to jest łatwiejszy sposób by to osiągnąć; wystarczy wziąść garść ziemi i rozmazać na czole. Ha! Ha!

Oczywiście żart ten zwrócony był przeciw dumie z jaką muzułmanie traktowali swoje brudne czoła.

Jednak Mohamet nie był rozbawiony poczuciem humoru starszego człowieka. Jak podaje Hadisa, muzułmanie z zimną krwią zamordowali starego!

Gorzki i mściwy

Po czwarte, Mohamet był zgorzkniałym i mściwym typem, który zlecał mordowanie wielu ludzi, którzy stali się dla niego niewygodni.

Podczas gdy on sam mówił innym aby nie zabijać ludzi w Mekce, a w szczególności w Kabbie, kiedy jednak dowiedział się, że Ibn Khatal schronił się do Kabby rozkazał: "Zabijcie go!" Został więc on wyciągnięty i zarżnięty (t. III nr 72).

Jednym ze szczególnych przykładów żądzy krwi Mahometa jest Hadisa nr 687 w III t.

Prorok Allaha powiedział: "Kto zabije Ka'b bin Al-Ashrafa jako że on skrzywdził Allaha i jego Apostoła?" Muhamad bin Maslama wstał i powiedział: "Ja zabiję go." Przyszli oni [Maslama i towarzysze] do niego jak obiecali i zabili go. Po czym przyszli do Proroka i powiedzieli mu o tym.

Plemienny konflikt

Żądania Mahometa dokonania morderstwa na zlecenie czasami wzbudzało plemienne waśnie. Jedna z takich okazji nadarzyła się gdy piętnastoletnia żona Mahometa, Aisza została posądzona o cudzołóstwo.

Według jej relacji zapisanej w Hadisach (t. III nr 829) przez roztargnienie zostawiła on swój naszyjnik udając się za potrzebą.

Kiedy wróciła się by go odnaleźć, karawana ruszyła bez niej, nie wiedząc, że Aisza pozostała w tyle.

Później, pewien muzułmanin imieniem Safwan natrafił na nią i na własnym wielbłądzie doprowadził ją do jej rodzinnej karawany.

Niewybredne plotki

Epizod ten dał początek pogłoskom, że Aisza miała romans z Safwanem. Cała muzułmańska społeczność wkrótce zaczęła się gotować.

Według Aiszy, przywódca tych, którzy oskarżali ją nazywał się 'Abdullah bin Ubai bin Salul. Jego poplecznicy rozprowadzali fałszywe zeznania oskarżając ją o niewierność.

Wróciła ona do rodziców podczas gdy Mohamet,

wezwał 'Ali bin Abu Taliba i Usamę bin Zaida... aby poradzić się w sprawie rozwodu z żoną [Aiszą].

Poradzili oni wstrzymać się z rozwodem na podstawie jedynie pogłosek i zapytać się służącej Aiszy Burairy czy nie widziała ona czegoś podejrzanego wokół jej pani.

Buraira odpowiedziała, "Przez Allaha, który przysłał ciebie z prawdą, niczego nie widziałam oprócz tego, że jest jeszcze ona dziewczynką młodą w latach i czasami zasypia przy cieście i zjadają je kozy."

Przypis w Hadisach podaje, że Aisza miała wtedy piętnaście lat. Według Hadisów miała ona zaledwie 6 lat, kiedy poślubił ją Mohamet! Małżeństwo zostało skonsumowane gdy ukończyła ona 9 lat!

Żądanie morderstwa

Po tym jak Buraira potwierdziła niewinność Aiszy,

Prorok Allaha stanął za pulpitem i zażądał aby go ktoś poparł w sprawie ukarania 'Abdullaha bin Ubai bin Salula. Prorok Allaha powiedział: "Kto poprze mnie i ukarze tego, który skrzywdził mnie i oczernił moją rodzinę?" Sa'd bin Mu'adh powstał i powiedział: "Och Apostole Allaha! Na Allaha, ja uwolnię cię od niego. Jeżeli ten człowiek jest z plemienia Anus wówczas utniemy mu głowę, ale jeśli jest on spośród naszych braci Khazrajów, wówczas daj rozkaz, a my wypełnimy go."

Przywódca Khazrajów, S'ad bib ÔUbada zerwał się z miejsca w obronie swojego plemienia mówiąc: "Nie możecie go zabić." Z kolei Sa'd bin Mu'adh mówił: "Na Allaha, zabijemy go."

Sytuacja zaczynała wymykać się spod kontroli. Plemiona Anus i Khazraj gotowe były stanąć do walki. Zajęło to niemało czasu Mahometowi doprowadzić sytuację do ładu.

Najprostszym sposobem było dla Mahometa otrzymanie specjalnego objawienia od Allaha o niewinności Aiszy. Cała sprawa natychmiast przycichła, jako że sam Allah wypowiedział się. Tych niewiernych, którzy nadal by odważyli się kwestionować orzeczenie Allaha w tej sprawie spotkałby los zgotowany wszystkim niewiernym.

Mohamet nie był niewinny

Po piąte, według Hadisów, Mohamet był grzesznikiem potrzebującym przebaczenia. W przeciwieństwie to tego, co obecnie rości sobie islam nie był on bez grzechu. Kiedy Abu Huraira zapytał Mahometa,

Co mówisz w czasie pauzy między Takbirem a recytacją? Mohamet odparł: mówię "Och Allahu, oddal mnie od moich grzechów jak wschód od zachodu i oczyść mnie od grzechów jak białą szatę z brudu [po praniu]. Och Allahu! Omyj mnie z grzechów wodą, śniegiem i gradem" (t. I nr 711).

W Hadisach nr 319 t. VIII Abu Huraira powiada,

Słyszałem Apostoła Allaha jak mówił: "Przez Allaha! proszę o przebaczenie Allaha i zwracam się ku niemu w pokucie ponad siedemdziesiąt razy dziennie."

Żona Mohameta Aisza podaje, że na początku muzułmanie nie uważali Mahometa za bezgrzesznego.

Mówili oni, "Och Proroku Allaha! Nie jesteśmy jak ty. Tobie Allah wybaczył wszystkie twoje grzechy teraźniejsze i przyszłe" (t. I nr 19).

W tej Hadisie wyznawcy Mohameta uwielbiają go dlatego, że jego grzechy zostały mu wybaczone, a nie dlatego, że nie miał on żadnych grzechów do wybaczenia.

Dalej w Hadisie nr 781 t. I:

Prorok zwykł powtarzać bijąc pokłony i wyciągając się "Och Allahu! nasz Panie! Wszelka chwała Tobie. Och Allahu! Wybacz mi."

W Hadisie nr 375 Kurajszyci wielokrotnie powtarzali,

Niech Allah wybaczy swojemu Apostołowi!

Oczywistym jest, że ludzie ci nie traktowali Mohameta jako bezgrzesznego!

To samo można powiedzieć o trzech ludziach, którzy w Hadisie nr 1 t. VII dyskutują o wybaczeniu grzechów Mohametowi przez Allaha.

Nr 724 t.V powiada, że Aisza słyszała jak Mohamet modlił się,

Och Allahu! Przebacz mi i okaż mi swoje miłosierdzie.

W czasie swojej domniemanej podróży przez siódme niebo Jezus mówi o Mahomecie,

Mohamecie, niewolniku Allaha, twoje grzechy z przeszłości i przyszłe zostały ci odpuszczone przez Allaha (t. VI nr 3).

Hadisa nr 494 t. VI przedstawia samego Allaha nakłaniającego Mohameta do prośby o przebaczenie jego grzechów.

Abu Musa usłyszał jak Mohamet modlił się następującymi słowy:

Och mój Panie! Wybacz moje grzechy i mą niewiedzą. Wybacz mi grzechy przeszłości i przyszłości, te popełnione otwarcie, i te w ukryciu (t. VIII nr 407).

Jedynym nie "dotkniętym" (to jest zepsutym) przez szatana w momencie narodzin był Jezus według tego co podaje Mohamet w Hadisie nr 506 t. IV. Tak więc i sam Mohamet był "dotknięty" przez szatana.

Wśród grzechów popełnionych przez Mohameta były tortury ludzi, którym odcinano ręce i nogi, wypalano oczy rozpalonym żelazem (t. I nr 234); pozostawianie ich na śmierć z wykrwawienia po ucięciu kończyn (t. VIII nr 794, 795); Pozostawianie ludzi na śmierć z pragnienia (t.VIII nr 796).

Po szóste, Mohamet był przesądny.

Mohamet wierzył w moc "złego oka" przeciw czemu zalecał cytowanie Koranu (nr 636 t. VII).

Wierzył również w złe i dobre omeny takie jak pojawienie się pewnych ptaków lub zwierząt (t. IV nr 110, 111; t. VII nr 648, 649, 650).

Mohamet obawiał się nawet, że złe duchy mogą go posiąść w posiadanie ilekroć oddawał mocz lub kał. Dlatego modlił się o szczególną ochronę (t. I nr 144).

Obawiał się on również silnych wiatrów.

Podaje Anas: Ilekroć wiał silny wiatr, na twarzy proroka pojawiała się obawa [lęk przed oznaką gniewu Allaha] (t.II nr 144).

Kiedy miało miejsce zaćmienie słońca lub księżyca Mohamet bywał zdjęty strachem, że oto nastał dzień Sądu.

Słońce zaćmiło się i Prorok powstał pełen obaw, że wybiła godzina [Dzień Sądu]. Po czym powiedział: "Znaki te, które zsyła Allah nie oznaczają czyjejś śmierci lecz przez nie Allah sprawia, że jego wyznawcy są w bojaźni przed nim. Tak więc kiedy widzicie coś takiego, wspomnijcie na Allaha, wołajcie do niego i proście przebaczenia." (t.II nr 167)

Zabobonna natura Mahometa nie jest nigdzie indziej bardziej uwidoczniona jak w jego kulcie czarnego kamienia jaki znajdował się w Kabbie w Mekce. To jak całował i adorował go jest jasno stwierdzone w t. II nr 667.

Mohamet wierzył, że liść palmy położony na grobie cierpiących w nim zwłok w miarę więdnięcia uśmierza ich cierpienia (t. II nr 443).

Był on przesądnie uprzedzony do liczb parzystych. Stąd zawsze starał się unikać ich. Nawet w czynności takiej jak oczyszczanie się po oddaniu kału należy używać nieparzystej ilości kamieni (t. I nr 162).

Według Mahometa, ludzie mogą się zamienić w szczury, małpy i świnie. W szczególności utrzymywał on, że Żydzi zamienili się w szczury! (t. IV nr 524, 569 i rozdział 32).

W Hadisie 660 t. VII czytamy:

Przez magię Apostoł Allaha wyobrażał sobie, że odbywał stosunki ze swymi żonami, podczas gdy naprawdę nie miały one miejsca.

Aby przekonać się o głębi wiary i obawy Mahometa w magię wystarczy przeczytać Hadisy 656 do 664 t. VII).

Farbował włosy na czerwony kolor

Po siódme, Mohamet farbował swoją głowę na pomarańczowo-czerwony kolor.

Podaje 'Ubaid Ibn Juraij: A jeśli chodzi o farbowanie włosów henną; bez wątpienia widziałem Proroka Allaha farbującego sobie nią włosy, i dlatego ja również chętnie farbuję [sobie włosy nią] (t. I nr 167).

Po śmierci Mahometa, zachowano nieco jego czerwonych włosów i pokazywano innym (t. IV nr 747; t. VII nr 785).

Ale miał wszy

Mimo że zachował włosy od siwizny farbując je na czerwono, nie uchronił ich od wszy (t. IX nr 130).

Popęd seksualny Mahometa

Po ósme, aktywność seksualna Mahometa była legendarnych rozmiarów. Jego harem liczył ponad 20 kobiet. Hadisy utrzymują, że był on w stanie odbyć z każdą z nich stosunek przed modlitwami. Rzekomo posiadał w tym względzie siłę 30 mężczyzn!

Tego rodzaju roszczenia miały wywrzeć wrażenie na Arabach, którzy na one czasy wierzyli, że raj to nieustające orgie.

Podaje Qatada: Anas bin Malik powiedział: "Prorok zazwyczaj odwiedzał wszystkie swoje żony po kolei, za dnia i nocą i było ich jedenaście." Zapytałem Anasa: "Czy prorok miał dość siły na to?" Anas odpowiedział: "Powiadaliśmy, że Prorok dostał siłę trzydziestu [mężczyzn]" (t. I nr 268). Aisza mówiła: "Wyperfumowałam proroka Allaha i udał się on na rundę do swoich żon" (t. I nr 270 i 267).

To samo podają t.VII nr 5, 6 i 142.

Co do ilości żon proroka jak podaje Anas bin Malik w t. I nr 268 "było ich jedenaście." Do liczby tej dołączały nowe "zdobycze" podbojów (t. I nr 367).

Zaprzecza temu Hadisa nr 142 t. VII mówiąc, że Mohamet miał jedynie dziewięć żon. Jego Harem zawierał w swoich szeregach również oddane wielbicielki.

Przybyła do Proroka Allaha kobieta i powiedziała: "Och Apostole Allaha! chcę oddać się tobie" (t. III nr 505 A).

Jeżeli Mahometowi spodobała się ofiarująca się wielbicielka przyjmował je do swojego haremu.

Jeśli natomiast nie przypadła mu do gustu, została ona "dawana" innym ludziom. W tej sprawie nie liczyło się już zdanie kobiety. Zobacz t. Vii nr 24 gdzie kobieta oferuje swoje wdzięki Mohametowi.

Poza żonami i wielbicielkami, Mohamet utrzymywał stosunki z niewolnicami jakie zakupił bądź dostał (t. VII nr 22, 23).

Sekcja II

Mohamet jako Prorok

Pieczęć proroctwa

Niewątpliwie najbardziej zdumiewające stwierdzenie w Hadisach znajduje się w miejscu, gdzie jako dowód na prorocki stan Mahometa przytacza się tłuszczową narośl na jego szyi pomiędzy ramionami!

Podaje As-Sa'ib bin Yazid: "Stałem za nim i widziałem pieczęć proroctwa pomiędzy ramionami; była ona jak "Zir-al Hijla" [znaczy to guzik od namiotu, choć niektórzy mówią że jak "jajo przepiórki"] (t. 1 nr 189; także t. IV nr 741).

Hadisa ta jest szczególna w swej wymowie, bowiem wykazuje, że Arabowie wierzyli, że pieczęcią prorocką jest fizyczna narośl na szyi Mahometa!

Pogański szaman

Mohamet był szamanem. który miał władzę nad dżinami, to jest duchami zamieszkującymi w skalach, drzewach i wodzie (t. I nr 740; t. V nr 199).

Fizyczne znaki towarzyszące objawieniom

W Hadisach znajdujemy pełny opis tego, co działo się, kiedy Mohamet otrzymywał swoje objawienia "intensywnie często i regularnie."

Jak wspomnieliśmy wcześniej są to typowe objawy epilepsji lub innego schorzenia mózgu. Niech czytelnik sam zadecyduje.

Świadectwo Hadisów

Mohamet uskarżał się na dzwonienie w uszach, jakby słyszał dzwony t. I nr 1, t. IV nr 438.

Jego serce zaczynało bić raptownie t. I nr 3.

Jego twarz stała się czerwona t. II rozdział 16 s.354; t. V nr 618; t. VI nr 508.

Ciężko oddychał t.VII nr 508.

Czasami nagle padał lub kładł się: t. II rozdział 16 s. 354; t. IV nr 461, "Upadłem na ziemię"; t. V nr 170, "upadł nieprzytomny na ziemię z oczami [otwartymi] ku niebu" t. VI nr 448, "upadłem na ziemię."

Prosił by nakryto go kocem lub prześcieradłem: t. I nr 3; t. II rozdział 16 s. 354; t. III nr 17; t. IV nr 461 "upadłem na ziemię...i powiedziałem: "przykryjcie mnie kocem, przykryjcie mnie!" Wówczas Allach zesłał objawienie: Och ty, owinięty kocem!" t. V nr 170, "Upadł on nieprzytomny na ziemię z oczami utkwionymi w niebo. Kiedy odzyskał świadomość zawołał: "Moja suknia! moja suknia!" t. VI nr 447, 448, 468, 481.

Jego usta dygotały gdy leżał na ziemi: t. I nr 4.

Słyszał i widział rzeczy jakich inni nie widzieli ani słyszeli: t. I nr 2, 3; t. Iv nr 458, 461; t. VI nr 447.

Obficie pocił się: t. I nr 2; t. II nr 544; t. III nr 829; t. IV nr 95; t. V nr 562.

Czasami chrapał jak wielbłąd: t. II rozdział 16 s. 354; t. III nr 17.

Czasami śniło mu się: t. I nr 3; t.V nr 659; t. VI nr 478.

Sekcja III

Cuda Mahometa

W Koranie nie ma zapisanych cudów dokonanych przez Mahometa. Jak wykazaliśmy wcześniej z Koranu sam Mahomet zaprzecza jakoby miał dokonać jakichkolwiek cudów poza samym Koranem.

Jednak zaraz po jego śmierci wyznawcy Mahometa zaczęli wymyślać różne cuda aby uciec od stygmy gorszego proroka od Mojżesza, Jezusa i pogańskich zaklinaczy.

Co zdumiewa szczególnie spośród tych rzekomych cudów to to, że były one wcześniej dokonane właśnie przez Mojżesza, Jezusa, pogańskich magów, a teraz zostały przypisane prorokowi!

Pojawia się wrażenie, że ilekroć Żyd lub chrześcijanin wskazał na jakiś cud zapisany w Biblii, muzułmanin odpowiadał: "Nasz prorok Mohamet też musiał uczynić to."

Podajemy zatem podsumowanie cudów Mahometa jaki znajdują się w Hadisach. Są tam wspomniane jeszcze i inne cuda w połączeniu z wczesnymi muzułmanami takie jak mówiące wilki i palmy ogłaszające islam, jednak nie dotyczą one bezpośrednio Mahometa i nie będziemy się nimi zajmować.

I. Księżyc przecięty na pół

Kiedy mekkańczycy zapytali Mahometa aby w dowód że jest prorokiem Allaha dokonał jakiegoś cudu, sięgną on rzekomo po szablę i przeciął księżyc na pół.

t. IV nr 830, 831, 832

t. V nr 208, 209, 210, 211

t. VI nr 387, 388, 389, 390

Jak i przez kogo rozcięte połowy zostały złączone ponownie nie wiemy. Oczywiście byłby to jeszcze większy cud dla nas!

Cud ten oznacza dla nas, że albo Mohamet miał WIELKĄ szablę, albo księżyc był BARDZO mały.

Historycznie Arabowie wierzyli, że słońce i księżyc były tej wielkości w jakiej były widoczne gołym okiem. Stąd księżyc wielkości piłki nie stanowił problemu dla szabli Mohameta.

Jednak cud ten jest bardzo wątpliwy. Skoro Mekkanie widzieli Mahometa przecinającego księżyc na pół dlaczego jeszcze musiał uciekać się on do użycia siły by zdobyć miasto? Czy taki wspaniały cud nie wystarczył by nawrócić ich na islam?

II. Płacząca palma

Palma płakała jak dziecko ponieważ Mohamet stanął za pulpitem wygłaszając kazanie zamiast przy drzewie. Mohamet wyszedł zza pulpitu, pogłaskał pień drzewa, aż przestał płakać.

t. II nr 41

t. IV nr 783

III. Woda na pustyni

Pewnego razu, kiedy muzułmanom zabrakło wody, Mohamet zażądał by podano mu miskę. Po czym sprawił, że zza paznokci do miski popłynęła woda, aż każdy miał jej dosyć.

t. I nr 170, 194

t. IV nr 773,774, 775, 776, 779

Ilu ludzi piło tą wodę? Jedna Hadisa podaje że 70 (t. 4 nr 774). Inna mówi że 80 (t. IV nr 775). Z kolei inna podaje że około 300 (t. IV 772). Jeszcze inna mówi że było ich 1500 (t. IV 776i t. V nr 473).

Dwie rzeczy stają się oczywiste; Hadisy często przeczą sobie, oraz cuda Mahometa stają się coraz większe ilekroć są powtarzane!

IV. Rozmnożenie chleba

Mohamet nakarmił tłumy rozmnażając chleb tak jak Jezus. Aby tego było mało, sprawił on, że podchodzili oni grupami po dziesięciu.

t. IV nr 778, 781

V. Wołająca żywność

Żywność wołała i wychwalała Allaha kiedy Mohamet spożywał ją. Niesamowity to obraz kogoś spokojnie jedzącego mówiący chleb i mięso.

t. IV nr 779

VI Otwarty grób

Człowiek, który niegdyś będąc muzułmaninem nawrócił się na chrześcijaństwo gdy umarł i został pochowany, ziemia nie przyjęła ciała i wyrzuciła je na powierzchnię. Miał to być cud Mahometa.

t. IV nr 814

VII Rozmnożenie daktyli

Mohamet rozmnożył kilka kopcy daktyli aby pokryć dług muzułmanina.

t. IV nr 780

VIII Otwarte wnętrzności Mahometa

Gabriel otworzył wnętrzności Mahometowi i omył je różaną wodą. Następnie wlał on mądrość i wiarę po czym zamknął je z powrotem.

t. I nr 345

IX Nocna podróż

Nocna podróż do Jerozolimy i siódmego nieba gdzie rozmawiał on z Adamem, Idrisem, Mojżeszem, Jezusem i Abrahamem uważana jest za największy cud Mahometa poza oczywiście samym Koranem.

t. I nr 211 i 345

X Pamięć na prześcieradle

Mohamet umożliwił jednemu z jego wyznawców zapamiętanie Hadisów. Rozkazał on mu zdjąć z siebie odzienie i położyć je na ziemi. Po czym Mohamet udał że zbiera coś, a następnie zgarnia to na leżące na ziemi prześcieradło, po czym kazał człowiekowi przyodziać się. Człowiek ów już więcej niczego nie zapomniał po tym.

t. I nr 119

t. IV nr 841

XI Zaklinacz deszczu

Kiedy susza zaczęła zagrażać ludziom przyszli oni do Mohameta z prośbą by się modlił do Allaha o deszcz. Po modlitwie zaczęło padać.

t. II nr 55

XII Zaklinacz suszy

Kiedy plemię Mudarów nie uznało Mohameta za proroka Allaha, przeklął on ich modląc się aby susza i głód niszczyła ich przez siedem lat. W ciągu roku ludzie ci zmuszeni byli jeść skóry, padlinę i rozkładające się zwierzęta.

t. II nr 120, 121

XIII Zapowiedź wiatrów

Mohamet był w stanie zapowiedzieć nadejście silnych wiatrów. Ostrzegał ludzi aby byli przygotowani na nie. Pewien człowiek, który zignorował jego ostrzeżenia został zdmuchnięty na górę Taj.

t. II nr 559

XIV Proroctwo urodzaju

Mohamet był w stanie przewidzieć jaki będzie plon daktyli zanim został on zebrany.

t. II nr 559

XV Uzdrowienie oczu plwociną

Mohamet uleczył chorobę oczu spluwając w nie. Chory już więcej nie miał dolegliwości.

t. IV nr 192

t. V nr 51

Wszelkiego rodzaju dolegliwości mogły zostać wyleczone splunięciem Mahometa według Hadisów nr 641 i 642 t. VII.

XVI Plwocina zamienia się w wodę

Kiedy Mohamet napluł do suchej studni, napełniła się ona wodą w wystarczającym stopniu aby ugasić pragnienie 1400 ludzi i ich wielbłądy.

t. IV nr 777

t. V nr 471, 472

XVII Rozmnożenie wody

Mohamet rozmnożył wodę w dwóch bukłakach aby zadowolić wszystkich. Po czym bukłaki były pełniejsze niż na początku.

t. IV nr 771

XVIII Cuda przez pocieranie

Mohamet uzdrowił złamaną nogę przez pocieranie.

t. V nr 371

XIX Uzdrowienia przez recytację

Ukąszenia węży, żądła skorpionów oraz wszelkiego rodzaju dolegliwości zostały wyleczone przez Mahometa zbliżającego swą dłoń do chorego miejsca, recytowanie Koranu oraz plucie w chore miejsce.

t. VII nr 637, 638, 639, 640, 641, 642

XX Wykładanie snów

Mohamet tłumaczył sny innych oraz swoje. Utrzymywał on, że sen muzułmanina jest jedną z czterdziestu sześciu części prorokowania. Stąd był on uwikłany w okultystyczne zajęcie interpretacji snów.

t. II nr 468

t. IX nr 111- 171

Konkluzje

Niektóre z tych cudów są jawnymi kopiami cudów Mojżesza (III), Jezusa (IV, XVI), i pogańskich proroków (IX). Pozostałe odzwierciedlają okultystyczne praktyki powszechne w czasach Mahometa (XIX).

Sekcja IV

Dżihad (Święta Wojna)

Hadisy wykazują, że pragnieniem Mohameta było szerzenie jego religii głównie przy pomocy miecza. Są one pełne rozkazów prowadzenia wojny z nie-muzułmanami aby zmusić ich do przyjęcia islamu.

Dżihad był tak ważny dla Mahometa, że uczynił on go drugim najważniejszym elementem islamu.

Zapytano apostoła Allaha "Jaki jest najlepszy uczynek?" Odpowiedział on: "Wierzyć w Allaha i jego Apostoła." Pytający zadał kolejne pytanie: "A jaki jest następny?" -"Uczestniczyć w świętej wojnie w sprawie Allaha" (t. 1 nr 25).

Anas bin Malik zanotował:

Apostoł Allaha zdobywał ich siłą a ich waleczni zostali zabici. Dzieci i kobiety zostały wzięte do niewoli. Safija zabrana została przez Dihja Al-Kalibiego i później stała się żoną apostoła Allaha (t. II nr 68).

Krótkie podsumowanie nauki Mahometa odnośnie dżihadu przyda się ludziom Zachodu.

Tłumacz Hadisów, dr Muhammad Muhsin Khan napisał wprowadzenie do Hadisów, w którym zamieszcza on dyskurs na temat dżihadu autorstwa Szeika Abdullaha bin Muhammada bin Hamida ze świętego meczetu w Mekce, Arabii Saudyjskiej (t. I str. xxii-xl).

Jest to najbardziej otwarta muzułmańska perspektywa dżihadu jaką kiedykolwiek spotkaliśmy. Nie usiłuje on zaprzeczyć ani umniejszyć żądaniu Mahometa aby muzułmanie zmuszali żydów, chrześcijan jak i pogan do przyjęcia islamu, albo podporządkowali się politycznej i finansowej opresji. Mało tego, usiłuje ona stymulować i motywować muzułmanów do dżihadu w dobie obecnej.

Według szejka Abdullaha bin Muhammada bin Hamida, Mohamet,

rozkazał muzułmanom walczyć przeciw poganom jak i przeciw ludziom księgi [żydzi i chrześcijanie] jeśli nie przyjmą islamu, aż zgodzą się opłacać dżizja [podatek obłożony na żydów i chrześcijan, którzy nie przyjmują islamu] (str. xxiv).

Tak więc dżihad zakłada szereg metod:

1. Dżihad przy pomocy miecza.

Ludzie mają zostać nawróceni lub podporządkowani przy użyciu przemocy (t. 1, str. xxii). Rozdział 19 Hadisów mówi o tych, którzy nawracają się na islam,

z przymusu lub z obawy o życie (t. 1 str. 27).

Mohamet powiedział:

Rozkazałem walczyć z ludźmi dopóki nie wyznają, że nikt nie może być czczony jak tylko Allah i że Mohamet jest Prorokiem Allaha, oraz to, że muszą ofiarować modły oraz jałmużnę, a gdy wypełnią to wszystko wówczas zachowają swoje życie i swoją własność (t. 1 nr 24).

Dlatego Mohamet przestrzegł króla bizantyjskiego:

Jeżeli staniesz się muzułmaninem będziesz bezpiecznym (t. I nr 6).

Jeśli król nie nawróci się jego królestwo zostanie zniszczone a on sam uprowadzony w niewolę.

Hadisy podają jak Mekka została zdobyta dla islamu siłą (t.I nr 104).

W t. II nr 495 czytamy, że:

Allah przydał prorokowi bogactw poprzez zdobycze.

Kiedy muzułmanin zamordował kogoś w czasie dżihadu dostawał za to jego własności.

Prorok powiedział: "Ktokolwiek zabił nieprzyjaciela i ma na to dowód dostanie jego łupy" (t. IV nr 370).

To właśnie stanowi czynnik motywacyjny dla muzułmanów w dzisiejszym konflikcie w Afryce Północnej. W krajach takich jak Nigeria i Sudan setki tysięcy chrześcijan i pogan zostało brutalnie zamordowanych i zniewolonych w imię dżihadu, ponieważ nie przeszli na islam.

Nasz Prorok, Posłaniec od Pana, rozkazał nam walczyć z wami aż będziecie czcić tylko Allaha lub płacić dżizja. (t. IV nr 386).

2. Dżihad opodatkowania

Ci, którzy odmawiają przyjęcia islamu zmuszeni są płacić specjalny podatek nazwany Al-Dżizja (t. IV rozdział 21 str. 251-252). Ten fiskalny ciężar dotyka wszystkich nie-muzułmanów i stanowi ogromną uciążliwość życiową.

3. Dżihad korzyści finansowych

W Iraku bezpłatne studia są oferowane chrześcijanom i żydom, którzy przyjmą islam. Nagroda 1000 dolarów czeka na czarnych chrześcijan w Afryce Południowej, którzy odstąpią od chrześcijaństwa i przyjmą islam. Dodatkowo dostaną 500 dolarów za każdego innego czarnego, którego nawrócą na islam.

Jest częstym zjawiskiem w Arabii Saudyjskiej, że Europejczykom i amerykanom, którzy pracują w rafineriach i polach naftowych przypomina się, że jeśli chcą kontynuować zatrudnienie muszą przyjąć islam. W tym kraju nie zezwala się na budowę kościołów aby w ten sposób uniemożliwić rozwój chrześcijaństwu.

4. Dżihad strachu

Kara śmierci czeka każdego, kto pozostawi islam i przejdzie na inną religię jak na przykład chrześcijaństwo. W Egipcie i Arabii Saudyjskiej przetrzymywani są w więzieniach ludzie, których jedynym przestępstwem było przyjęcie chrześcijaństwa.

5. Dżihad niewolnictwa

Jedynym miejscem na świecie, gdzie praktykowane jest niewolnictwo czarnych są kraje muzułmańskie. Gazeta The London Economist (1/6/90) podała, że sudańscy muzułmanie biorą w niewolę i sprzedają czarne kobiety i dzieci z chrześcijańskiego plemienia Dinka w cenie sięgającej 15 dolarów za głowę!

Nawet raport ONZ o niewolnictwie potwierdza, że muzułmanie nadal posiadają czarnych niewolników. Poświęcony temu był majowy numer Newsweek''a (4/5/92).

Nie-muzułmańskie kobiety, które udają się do Arabii Saudyjskiej do pracy jako pokojówki są często zniewalane przez muzułmańskich pracodawców, bite i gwałcone. Kiedy próbują uciec, rząd Arabii nie zezwala im na opuszczenie kraju lecz odsyła je do ich pracodawców.

6. Dżihad sądów

Nie-muzułmanie pozbawieni są równego traktowania przez wymiar sprawiedliwości; ich świadectwo w sądzie przeciw muzułmaninowi nie jest ważne (t. III rozdział 31 str. 525-526). Dotyczy to nawet morderstwa!

Żaden muzułmanin nie może zostać zabity za zabójstwo niewiernego (t. III nr 283; t. IX nr 50).

7. Dżihad po śmierci

Muzułmanin ma walczyć dla Mahometa za życia i po śmierci (t. I rozdział 43).

8. Dżihad w raju

Każdy muzułmanin, który ginie walcząc w dżihadzie udaje się bezzwłocznie do zmysłowego Raju uciech (t. I nr 35; t. IV nr 386).

Sekcja V

O Koranie i Hadisach

Jak podają Hadisy nr 643 t. IX Koran został napisany w niebie. Stąd na ziemi nie powinny znaleźć się jakiekolwiek przed-islamskie źródła materiału, który znajduje się w Koranie. Jednak występuje on w wielkiej obfitości.

Stąd nie dziwi fakt, że Koran został zapisany w kurajszyckim dialekcie (t. VI nr 507). Fakt ten nie jest znany wielu nie-arabskim muzułmanom.

Po śmierci Mahometa Koran znajdował się w "rozsypce" na liściach palmowych, kamieniach, kościach zwierzęcych, itp. (t. VI nr 509). Tak więc same Hadisy stanowią dowód, że Mahomet nie przygotował manuskryptu Koranu przed śmiercią.

Jeśli chodzi o ścisłość, to Hadisy potwierdzają, że Koran został zebrany przez kalifa Usmana po śmierci Mahometa. Próbują temu przeczyć często niedoinformowani muzułmanie.

Usman zebrał Koran i wysłał kilka kopii do odległych miejsc (t. I nr 63). Usman spisał manuskrypt świętego Koranu w formie księgi (t. IV nr 709).

Kiedy Usman zakończył spisywanie swojej wersji Koranu, jak podają Hadisy, zajął się on niszczeniem wszystkich pozostałych sprzecznych Koranów (t.VI nr 510). Jest to oczywisty dowód na istnienie wersji Koranu będących ze sobą w sprzeczności.

Fakt że w Koranie brakuje szereg wersetów, oraz to, że wiele innych zostało unieważnionych przyznają Hadisy w t. IV nr 57, 62, 69, 299; t. VI nr 510, 511.

Dodatkowo Hadisy informują, że kiedy pewni ludzie umierali, te fragmenty Koranu znane tylko im ginęły bezpowrotnie razem z nimi (t. VI nr 509).

Hadisy zapisują także, że Mohamet był czasami opętany i mówił oraz widział rzeczy pod wpływem szatana (t. IV, nr 400, 409).

To miażdżące świadectwo Hadisów obala roszczenia muzułmanów, że Mohamet był nieomylnie natchniony.

Skoro Hadisy przyznają, że Mohamet czasami mówił i czynił rzeczy pod wpływem szatana, wystarczy to by kwestionować w zasadzie wszystko to, co robił on i mówił.

Podobnie jak Koran, Hadisy wkładają słowa w usta biblijnych postaci takich jak Noe, Mojżesz, Jezus, itd., których nie mogli oni mówić z powodu użytego słownictwa, nauczanej doktryny, historycznych aluzji, itp. Są one oczywistymi oszustwami.

t. I rozdział 1 str. 16

t. I nr 74, 78, 124

Hadisy przyznają, że są w nich odmienne wersje i sprzeczności (t. I nr 42, 47, 74, 78, 80, 81, 86, 102, 107, 112, 159, 160, 161; t. III nr 159-161).

Przyznaje to również tłumacz w przypisie w t. II nr 159:

Hadisy nr 159 przeczą Hadisom Al-Hassan.

Podobnie jak Koran, niektóre Hadisy zostały anulowane lub wycofane: t. I nr 179, 180.

Sekcja VI

O apostazji

Hadisy powtarzają twierdzenie, że nikt nigdy nie opuszcza islamu.

Wówczas zapytał on: "Czy ktokolwiek z tych co przyjęli jego [Mohameta] religię zawiódł się później i opuścił ją?" Odpowiedziałem -Nie (t. I. nr 6 i 48).

Zaprzecza sobie jednak mówiąc, że śmierć czeka tych, co opuszczają islam.

Prorok powiedział, "Jeżeli ktokolwiek [muzułmanin] porzuci swoja religię [islam] zabijcie go" (t. IV nr 260).

Hadisy zawierają opis morderstw tych, którzy porzucili islam dla innych religii (t. V nr 630).

Tom dziewiąty Hadisów zawiera całą sekcję poświęconą ostrzeżeniu tych, którzy raczyli by porzucić islam; o czekającej ich śmierci (t. IX str. 10-11, 26, 45-50, 341-342).

Więc gdziekolwiek znajdziesz ich, zabijaj ich, bo każdy, kto zabija ich będzie nagrodzony w Dniu Zmartwychwstania (t. IX nr 64).

Sekcja VII

O Żydach i chrześcijanach

Mohamet uczył, że Żydzi czcili Ezdrasza jako syna Allaha, tak jak chrześcijanie czcili Jezusa jako syna Allaha (t.1 str. xvii).Mylił się on w obu przypadkach.

Mohamet mówił:

Wszelki Żyd i chrześcijanin, który słyszał o mnie i nie uwierzył we mnie i to, co zostało mi objawione w świętym Koranie i moich tradycjach, jego ostatecznym przeznaczeniem jest [piekielny] Ogień (t. I str. li).

Według Hadisów nr 414 t. II Mohamet powiedział:

Allah przeklął Żydów i chrześcijan, ponieważ z grobów swoich proroków urządzili miejsca kultu.

Sekcja VIII

Mohamet o kobietach

Mohamet uczył, że większość ludzi w piekle to kobiety!

Prorok powiedział, "Pokazano mi ogień piekielny i większość jego mieszkańców była kobietami" (t. I nr 28, 301; t. II nr 161).

Powód, dla którego większość znajdujących się w piekle ludzi była kobietami podaje Hadisa nr 541 t. II:

Och kobiety! Nie widziałem kogoś bardziej wybrakowanego umysłowo i religijnie jak wy.

Mohamet był przekonany, że kobietom nie dostaje pod względem intelektualnym, stąd nie można dać im równych praw według prawa islamskiego.

Na przykład w sądzie waga świadectwa kobiety jest warta jedynie połowę tego, co mężczyzny. Stąd potrzeba zeznań dwóch kobiet aby przeważyć świadectwo jednego mężczyzny. Można sobie wyobrazić jak traktowane jest zeznanie zgwałconej kobiety!

Prorok powiedział "Czy zeznanie kobiety równe jest połowie zeznania mężczyzny?" Kobiety odpowiedziały -Tak. Powiedział on, "Jest tak dlatego, że umysł kobiety ma braki" (t. III nr 826).

Mohamet zarządził również, że kobiety mają otrzymywać w spadku tylko połowę tego, co ich bracia (t. IV nr 10). Stąd kobiety są karane finansowo za bycie kobietami.

Najbardziej jednak degradującym obrazem kobiety jest Raj; pełen pięknych kobiet, których jedyną rolą jest zaspokajanie chęci mężczyzn, na których czekają przykute w rogach komnat.

Stwierdzenie Allaha "Piękne kobiety zatrzymane [np. przykute] w komnatach. Apostoł Allaha powiedział, "W Raju znajduje się komnata z jednej perły sześćdziesiąt mil szerokiej, w rogach której będą żony. Nie będą one widzieć tych w przeciwległych rogach; wierni będą je odwiedzać i radować się nimi."

Sekcja IX

O moczu i fekaliach

Mohamet miał psychologiczną obsesję na punkcie moczu i fekalii. Rzeczywiście poświęcił wiele czasu ucząc gdzie, kiedy i jak wypróżniać się.

Obsesja ta była tak intensywna, że uczył on, że wystarczy aby mocz dostał się na odzież by zostać skazanym na ogień piekielny!

Jednym z największych grzechów jest nie ochronić się [ciała i odzieży] od moczu. Pewnego razu Prorok przechodząc przez cmentarz w Medynie lub Mekce usłyszał głosy dwóch ludzi torturowanych w swoich grobach. Prorok wówczas powiedział: "Tak! [są torturowani z powodu wielkiego grzechu]. Zapewne jeden z nich nie zachował siebie od skażenia moczem" (t. 1 rozdział 57, nr 215).

Według Hadisy nr 443 t. II Mohamet utrzymywał, że ludzie są torturowani w piekle ponieważ zabrudzili się moczem.

A jednocześnie Mohamet rozkazał ludziom picie moczu wielbłąda z mlekiem jako lekarstwo!

Tak więc Prorok rozkazał udać się im do stada wielbłądów i pić ich mleko z moczem [jako lekarstwo] (t. I nr 234).

Przepisy regulujące załatwianie potrzeb wyglądają następująco.

1. Nie wolno być skierowanym twarzą do Mekki w czasie załatwiania potrzeby (t. I nr 146, 147, 150, 151).

2. Nie wolno używać prawej ręki do wycierania się (t. I nr 155, 156).

3. Trzeba podmywać się po załatwianiu się (t. I nr 152, 153, 154, 157).

Sekcja X

Nie do wiary

Mohamet uczył wielu rzeczy, które dla współczesnego człowieka są po prostu absurdalne. Niektóre z jego wierzeń są tak nieprawdopodobne, że nikt dzisiaj nie będzie ich przyjmował ani bronił. Jednak rozumiemy, że szczerzy muzułmanie muszą to robić albo przyznać, że Mahomet nie był Apostołem Allaha.

Zdajemy sobie sprawę z trudnej pozycji w jakiej się znajdują. Jak bronić czegoś co jest na straconej pozycji? Jak można bronić czegoś, co jest oczywistym absurdem? W tym sęk.

Poniższe nauki Mahometa stanowią część listy niesamowitych rzeczy jakich uczył swoich wyznawców.

I. Kolosalny Adam

W Hadisach 543 t. IV czytamy:

Prorok powiedział, "Allah stworzył Adama czyniąc go wysokim na 60 kubitów."

Według tego, Adam miałby 30 metrów wzrostu! Czy Adam rzeczywiście był wielkości czteropiętrowego budynku? Jak wysoką była Ewa? A ich dzieci? Dlaczego my nie jesteśmy tak wysocy? Jak mógłby on stanąć będąc tak ciężkim? Czy anatomia ciała ludzkiego nie mówi nam że Adam nie mógł mieć 30 metrów wzrostu? Który z muzułmanów zechce bronić 30 metrowego Adama Mahometa?

II. Mucha w filiżance

Jeżeli wpadnie ci do filiżanki mucha, nie martw się, ponieważ Mohamet powiedział, że podczas gdy jedno skrzydło muchy zawiera zarazki, drugie zawiera antidotum. Tak więc pij spokojnie (t. IV nr 537).

III. Psom wstęp zabroniony

Aniołowie nie wstąpią do domu, jeżeli znajduje się w nim pies (t. IV nr 539). Stąd Hadisa nr 540 t. IV mówi:

Apostoł Allaha nakazał aby zabić psy.

Miłośnicy psów nie będą dobrymi muzułmaninami.

IV. Islamska genetyka

Mohamet utrzymywał, że Gabriel przekazał mu sekret dlaczego dziecko wygląda jak jego ojciec czy matka. Odpowiedź była dana jako dowód, że Mohamet był Apostołem Allaha.

Ogłosił on:

Jeśli chodzi o podobieństwo dziecka do rodziców: Jeśli mężczyzna osiągnie orgazm pierwszy, dziecko będzie przypominać ojca, jeśli kobieta osiągnie orgazm pierwsza wówczas dziecko będzie przypominać matkę (t. IV nr 546).

Czy jest jakikolwiek współczesny muzułmanin gotowy dowieść że orgazm a nie genetyka decyduje o fizycznych charakterystykach potomstwa?

V. Gwiazdy jako pociski

Gwiazdy według Mahometa zostały stworzone przez Allaha jako pociski do ciskania nimi w diabły (t. IV rozdział 3 str. 282). Astronomowie powinni zająć się tą teorią Mahometa.

VI. Rób tak jak mówię -nie jak robię

Mohamet kazał każdemu sporządzić testament, sam jednak tego nie uczynił.

Zapytałem Abdullaha bin Aufę, "Czy prorok sporządził testament?" Odpowiedział on -Nie. Zapytałem go więc, "Dlaczego zatem sporządzanie testamentu zostało przykazane ludziom?" (t. IV nr 3, 4).

VII. Co jedzą duchy?

Dżiny lub duchy jedzą gnój i kości według Mahometa (t. 5 nr 200)! Trudno o bardziej nieprawdopodobne twierdzenie.

VIII. Brak pewności

Mohamet nie miał pewności zbawienia.

Prorok powiedział, "Na Allaha, choć jestem apostołem Allaha, jednak nie wiem co Allah uczyni ze mną" (t. V nr 266).

IX. Morderstwa i wybiegi

Mohamet zgodził się zamordować człowieka poprzez kłamstwa i oszczerstwa (t. V nr 369). Jak widać obca mu była świętość życia i prawdy.

X. Sześćset skrzydeł

Według Mahometa anioł Gabriel ma 600 skrzydeł (t. VI nr 380).

XI. Szatan w nosie

Mohamet wciągał wodę nosem poczem wydmuchiwał ją dlatego, że:

Szatan zasadza się w górnej części nosa całą noc (t. IV nr 516).

Nadal szukam muzułmanina gotowego bronić i praktykującego tą doktrynę Mahometa.

XII. Gorączka z piekła

Mohamet wierzył, że gorączka przy chorobie pochodziła z piekła.

Prorok powiedział, "Gorączka jest z gorąca [piekielnego] Ognia, dlatego chłodzić ją trzeba wodą" (t. IV nr 483-486).

Ciśnie się wiele pytań dotyczących tej nauki Mahometa.

XIII. Arka Noego

Arka Noego pojawiła się i unosiła się przed ich oczami (t. VI nr 391 roz. 288). Jak i dlaczego to się stało, tego nie wiemy.

XIV. Magiczna brudna woda

Wyznawcy Mahometa walczyli między sobą o to, komu przypadnie brudna woda po myciu proroka. Mazali się nią po ciałach i pili ją, aby uzyskać magiczne moce od niej (t.1 nr 187, 188).

XV. Święta ślina

Daleko bardziej odrażająca była praktyka spluwania Mahometa w dłonie jego wyznawców, którzy rozsmarowywali ją sobie po twarzy!

Na Allaha, ilekroć Apostoł Allaha splunął, plwocina zawsze lądowała na czyjejś dłoni [kompanów proroka] i była wcierana w twarz i skórę (t. III nr 891).

W tym świetle możemy zrozumieć dlaczego Mohamet smarował martwe ciała swoją śliną (t. II nr 360, 433).

XVI. Szatan sikający do ucha

Szatan oddaje mocz do ucha tym, którzy zasypiają podczas modłów (t. II nr 245).

XVII. Puszczanie wiatrów

Według Mahometa, jeśli zdarzy się tobie popełnić grzech "hadath" (tj. "puścić bąka") podczas modłów, wówczas Allah nie wysłucha ich! (t. I nr 628; t. IX nr 86). Dlaczego Allah miałby być obrażony naturalnym zapachem ciała ludzkiego przechodzi nasze pojęcie.

XVIII Nieświeży oddech

Nieświeży oddech oznacza to, że Allah nie usłyszy modlącego się. Nie wolno spożywać czosnku ani cebuli przed udaniem się na modlitwy, ponieważ Allah nie wysłucha ich z powodu zapachów jakie wydają (t. I nr 812, 813, 814, 815; t. VII nr 362, 363).

XIX. Ziewanie pochodzi z piekła

Ziewanie jest od szatana według Mahometa (t. IV nr 509).

Jest oczywistym z tej Hadisy i dwóch poprzednich, że Mohamet nie tolerował takich rzeczy jak nieświeży oddech, ziewanie czy puszczanie wiatrów.

To, że Bóg miałby być dotknięty naturalnymi procesami ciała ludzkiego, które sam stworzył jest nie do przyjęcia racjonalnym umysłem.

XX. Zielone ptaszki

Według szejka Abdullaha bin Muhammada bin Hamida ze świętego meczetu w Mekce,

Apostoł Allaha powiedział: Dusze męczenników przebywają w ciałach zielonych ptaków, które mieszkają w Raju (t. I str. xxviii).

Jeśli jest tak faktycznie, jak zatem owe zielone ptaszki są w stanie zażywać rozkoszy z tymi wszystkimi pięknymi kobietami przykutymi w różnych rogach w Raju!

Wnioski

Jeżeli Mohamet był prawdziwym apostołem Allaha, wszystko, czego uczył pochodziło od Allaha i musi być prawdą.

Jeśli jednak są to rzeczy absurdalne i nie do przyjęcia bo nie prawdziwe, jak zatem może być on apostołem Allaha?

Nie da się uniknąć logiki. Hadisy są przysłowiowym ostatnim gwoździem do trumny roszczeń muzułmanów, że Mohamet był apostołem i prorokiem Bożym.