Część II. Kulturowe tło islamu.

Wprowadzenie Natura islamu Kulturowe tło islamu Bóg islamu Prorok islamu Koran - święta księga islamu Dodatek A. Analiza Hadisów Dodatek B. Angielskie przekłady Koranu Dodatek C. Bóg Księżyc i archeologia

Odkąd wiara islamska uznaje za bluźniercze jakiekolwiek próby sugestii, że nauki Mahometa i Koranu znajdują źródła w przed-islamskiej kulturze, zwyczajach i religii, muzułmanie nie wnieśli znaczącego dorobku naukowego ukazującego życie Arabii przed Mahometem.

Stąd zadanie wykazania kulturowych i literackich źródeł z jakich korzystał Mohamet konstruując swoją religię jak i sam Koran, spoczywa na uczonych Zachodu. Nie dziwi zatem dlaczego, każde opracowanie zachodnie dotyczące islamu rozpoczyna się od opisu przed islamskiej Arabii oraz jej wpływu na nauki i praktyki religijne Mahometa. Nie sposób zignorować tego historycznego tła islamu.

Jeśli źródła islamu mogą być odnalezione w przed islamskiej kulturze, zwyczajach i religii, wówczas doktryna o niebiańskim pochodzeniu wiary Mahometa i Koranu zostaje mocno zachwiana.

Rozumowanie błędnego koła

W tej kwestii muzułmanie często używają argumentów samowywrotnych. Próbują utrzymać oni, że skoro islam i Koran jest pochodzenia niebiańskiego, to na jego powstanie nie wpłynęły żadne ziemskie źródła. Ich argumentacja rozpoczyna się od przyjęcia założenia jako tezy dowodzonej, że tak nie mogło być.

Jednakże zachodni badacz nie może zezwolić sobie na takie zadowalające założenie. Jak przekonamy się, wiara islamska i Koran mogą być w zupełności i wystarczająco wytłumaczone w oparciu o przed islamską kulturę, zwyczaje i religię.

Należy jednocześnie zwrócić uwagę na pionierską pracę następujących badaczy: Juliusz Wellhausen, Teodor Noldeke, Józef Halevy, Edward Glaser, William F. Albright, Frank P. Albright, Ryszard Bell, J. Arberry, Wendell Phillips, W. Montgomery Watt, Alfred Guillaume i Artur Jeffery.

Archeologiczne i lingwistyczne odkrycia datujące się od drugiej połowy dziewiętnastego wieku wydobyły na światło dzienne przekonywające dowody na to, że Mohamet kształtując swoją religię i Koran posługiwał się istniejącym już materiałem kultury arabskiej. (patrz dodatek C)

Znaczenie islamu

Na przykład, samo słowo islam nie zostało objawione z nieba ani wymyślone przez Mahometa. Jest to słowo arabskie, które oryginalnie określało atrybuty męskości opisując kogoś, kto zachował się odważnie i heroicznie podczas bitwy.

Uczony arabista dr M. Bravmann w swojej fascynującej pracy pt. "Duchowe tło wczesnego islamu" pisze:

[z początku islam] był świecką koncepcją cnoty w oczach prymitywnych Arabów; wyzwaniem śmierci, bohaterstwem; śmiercią w bitwie.[1]

Słowo islam z początku nie oznaczało poddanie jak wielu obecnie próbuje przekonać. Dotyczyło ono siły jaka charakteryzowała pustynnego wojownika, zdolnego wobec wszelkiemu prawdopodobieństwu walczyć do śmierci za swój klan.

Z biegiem czasu zaczęło ono przybierać nowe znaczenie poddania jak pokazuje dr Jane Smith z Uniwersytetu Harvard.[2]

Przed islamskie życie plemienne

Aspekt plemiennego społeczeństwa przed islamskiej Arabii tłumaczy wiele zjawisk jakie występują obecnie w islamie. Na przykład, w zupełniej zgodzie z moralnymi zasadami Arabów było napadanie na ościenne klany w celu pozyskiwania dóbr, żon i niewolników. Stąd plemiona te były w ustawicznym konflikcie. Walki te jednak nie wyrządzały wielkich strat w ludziach, gdyż broń stosowana w nich była dość prymitywna.

Wśród pustynnych plemion obowiązywała zasada "oko za oko, ząb za ząb." Zemsty szukano ilekroć komuś w plemieniu stała się krzywda.

Okrutny kodeks karny obowiązywał w koczowniczych plemionach arabskich. Nie oznaczało to niczego pozbawić kogoś prawej ręki, stopy czy głowy. Obcinano języki, uszy, wyłupywano oczy jako kara za najróżniejsze przewinienia.

Zaskoczyć kogoś od tyłu i rozciąć szyję od ucha do ucha w konkretnych przypadkach postrzegane było jako właściwa rzecz, a ten, który jej dokonał, jako bohater.

Podbijanie ludzi w niewolę, porywanie kobiet, utrzymywanie ich w haremie i dowolne gwałcenie było uznane jako słuszne i właściwe.

Ostry klimat Arabii ukształtował plemienne społeczeństwo, gdzie przemoc stała się obowiązującą normą. Jest ona do dzisiaj nieodłączną cechą społeczeństw islamskich.

Współczesny przykład

Zdesperowany los Salmana Rushdiego jest aktualnym przykładem przemocy arabskiej.

Wyrok śmierci za napisanie książki, która przedstawia Mohameta w nie zbyt przychylnym świetle jest czymś czego zachodni człowiek nie może zrozumieć ani tolerować. Dla arabskiego muzułmanina natomiast sprawa wyroku śmierci na Rashdiego jest jak najbardziej oczywista.

Dr William Montgomery Watt z Uniwersytetu w Edynburgu stwierdza:

Należy podkreślić, że Arabowie nie uważają zabicia kogoś za zło samo w sobie. Jest złem, kiedy zabita zostaje osoba z własnego klanu lub jemu sprzymierzona; w islamie oznacza to zabicie każdego wiernego. Ze strachu przed zemstą unikano zabijania członków silniejszych klanów. W pozostałych przypadkach nie było powodów wstrzymywania się od zabijania.[3]

W Stanach Zjednoczonych ruch czarnych muzułmanów posiada historię wybitnie nacechowaną przemocą. Ofiarami przemocy tej padali ich przywódcy.

Zabójcy

Warto zauważyć, że angielskie słowo "assasin" jest właściwie słowem arabskim. Pochodzi ono z łacińskiego assassinus, które z kolei wywodzi się z arabskiego słowa hashshashin.

Hashshashin dosłownie oznacza "palący haszysz" i używano go opisując tych muzułmanów, którzy paląc haszysz doprowadzali się do religijnego szału przed zabijaniem swoich wrogów.

Trafiło ono do języka angielskiego poprzez muzułmańską sektę zwanąHashshashin, która wierzyła, że została powołana przez Allaha aby zabijać ludzi jako święty obowiązek.

Zabójcy ci terroryzowali Bliski Wschód między jedenastym a trzynastym wiekiem; ich też obawiał się wielki odkrywca zachodni Marco Polo.[4]

Koran a przemoc

Nie powinno to nikogo dziwić, jako że sam Koran nie tylko usprawiedliwia przemoc ale również do niej nakłania w konkretnych przypadkach.

Muzułmanin uczony jest w Koranie:

Zabijajcie pogan [niewiernych] kiedy tylko ich znajdziecie i bierzcie ich do niewoli, oblegajcie ich oraz leżcie oczekując ich w każdej w zasadzce. (Sura 9: 5)

Co muzułmanin ma czynić wobec tych, którzy sprzeciwiają się islamowi? Sura 5: 34 wyjaśnia:

...zostaną pozbawieni życia lub ukrzyżowani, ich ręce i stopy zostaną odcięte z przeciwległych stron lub wypędzeni z kraju.

Na Zachodzie obcinanie komukolwiek kończyn za odmowę przyjęcia religii jest nie do pomyślenia.

Miasto Mekka

Należy wspomnieć, że Mekka była miastem pod panowaniem plemienia Kurjaszytów, w którym urodził się Mahomet. Mekka była również centrum religijnym większości pogańskich religii arabskich.

Społeczeństwo w jakim wzrastał Mahomet było pogańskie, różne obszary miały swoje bóstwa, często reprezentowane przez kamienie. Wiele miejsc stanowiły sanktuaria, do których przybywały pielgrzymki. Mekka posiadała najważniejsze z nich, -Kabba, czarny kamień od dawna był obiektem kultu.[5]

Archeologowie wydobyli na światło dzienne wiele obiektów sztuki przed islamskiej, a wśród nich także obiekty kultu i różne bożki.[6]

Według Encyklopedii Britannica, głównym źródłem utrzymania plemienia Kurajszytów były częste wizyty karawan oraz handel towarzyszący wizytom pielgrzymów udających się do Mekki aby oddawać cześć ich własnym bóstwom w Kabbie.[7]

Kabba

Klan Kurajszytów zadbał o to, aby w pogańskiej świątyni zwanej Kabba znalazło się każde bóstwo pogańskie. Słowo Kabah po arabsku oznacza "sześcian" i odnosi się do kamiennej świątyni gdzie oddawano cześć bożkom. Świątynia ta była swoistym supermarketem religijnym oferującym coś boskiego dla każdego.

Co najmniej 360 bożków figurowało w Kabbie. Nie dosyć na tym jeżeli ktoś tego zapragnął, nowe bóstwo mogło być zawsze dodane do tych już tam obecnych.

Lukratywne szlaki kupieckie oraz bogato zaopatrzone karawany stanowiły ogniwo kulturowe łączące Afrykę, Bliski Wschód, Daleki Wschód i Zachód. Nie dziwi zatem, że historie jaki widnieją w Koranie mają swój początek w Egipcie, Babilonii, Persji, Indii, a nawet Grecji.

Magia i dżiny

Jeśli chodzi o życie religijne mieszkańców Arabii przed islamem, to podstawową cechą była zabobonność. Arabowie wierzyli w tak zwane "złe oko," czyli moc rzucania uroków i klątw, magiczne kamienie, fatalizm, fetysze oraz niestworzone historie o dżinach, znanych na naszym gruncie jako wróżki.

Większość ludzi w dzieciństwie zapoznała się z fantastycznymi bajkami "Z tysiąca i jednej nocy," pełnych latających dywanów, latarni Alladyna, itp.

Stąd nie dziwi nas, że Koran również zawiera wzmianki o takich rzeczach jak złe oko, klątwy, fatalizm, oraz bajeczne dżiny. (Sura 55; 72; 113 i 114)[8]

W wielu islamskich krajach muzułmanie noszą na szyi amulet z napisem z Koranu mającym odstraszyć złe oko.

Religia animistyczna

Ludność arabska w zasadzie była nastawienia animistycznego. Męskie i żeńskie dżiny czyli duchy zamieszkiwały drzewa, kamienie, rzeki i góry stając się tym samym obiektami kultu i poważania.

Święte kamienie magiczne zdawały się ochraniać klany. Plemię Kurjaszytów adoptowało czarny kamień jako ich plemienny fetysz i ustawili go w Kabbie.

Czarny kamień ten był całowany przez pielgrzymów przybywających do Kabby. Niewątpliwie pochodzenia meteorycznego, stąd postrzegany jako boski przez swoich wielbicieli.[9]

Sabeanie

Dominującą religią na Bliskim Wschodzie w czasach poprzedzających Mahometa była bardzo wpływowa religia Sabeańczyków.

Była to religia astralna, gdzie obiektem kultu były ciała niebieskie. Księżyc postrzegany był jako bóstwo męskie, a słońce jako bóstwo żeńskie. Razem stworzyli oni inne bóstwa i gwiazdy. Wspomina o tym Koran w surze 41: 38 i innych miejscach.

W swoich obrządkach religijnych posługiwali się oni kalendarzem lunarnym. Na przykład miesiąc postów odpowiadał fazom księżyca.

Pogański zwyczaj postów u Sabean rozpoczynał się od pojawienia się sierpa księżyca i trwał do jego ponownego pojawienia się.[10] Zostało to później adoptowane jako jeden z sześciu filarów islamu.

Pogańskie rytuały

Świat religijny w jaki urodził się Mahomet był również pod wpływem innych pogańskich rytuałów.

Przed islamscy poganie w Arabii wymagali, aby każdy w określonych porach dnia kłaniał się i modlił w stronę Mekki. Każdy też zobowiązany był przynajmniej raz w życiu odbyć pielgrzymkę do Mekki i oddawać cześć w Kabbie. Po przybyciu do Mekki poganie biegali wokół Kabby siedem razy, całowali czarny kamień, po czym biegiem udawali się do oddalonego o milę Wadi Mina gdzie rzucano kamieniami w szatana.

Wierzyli oni także w dawanie jałmużny oraz potępiali lichwę. Mieli oni także pewien miesiąc, w którym post miał się odbywać według kalendarza lunarnego.[11]

To, że wszystkie te zwyczaje i praktyki religijne obowiązywały w czasie gdy na świat przyszedł Mohamet jest przez wszystkich przyjęte. Stąd nie dziwi uwaga jaką wypowiedział arabski uczony Nazar-Ali:

Islam zachował wiele aspektów religii pogańskiej.[12]

Alfred Guillaume, kierownik katedry studiów bliskowschodnich wydziału orientalistyki oraz profesor arabistyki Uniwersytetu w Londynie i później w Uniwersytecie w Princeton komentuje:

Zwyczaje pogańskie zostawiły niezatarty ślad na charakterze islamu, w szczególności w rytuale pielgrzymki.[13]

Profesor Augustus H. Strong powiedział, że islam "jest pogaństwem w monoteistycznej formie."[14]

Obce religie

Na koniec, wpływ obcych religii był również odczuwany w przed islamskiej Arabii.

Żydzi

Żydzi dość licznie pojawili się na półwyspie arabskim wzbogacając się na handlu jak również na złotnictwie.

Historie starotestamentowe, miszna, talmud, oraz żydowskie dzieła apokryficzne takie jak testament Abrahama były dobrze znane w przed islamskiej Arabii.

Zoroastrianie

Miał także miejsce wpływ religii zoroastrian. Kupcy perscy często przejeżdżali przez Mekkę opowiadając swoje ulubione legendy. Z racji tego, że Mekka leżała na szlaku handlowym wiodącym z krain Dalekiego Wschodu takich jak Indie i Chiny wywierały one swój wpływ na wyobrażenia religijne Arabii.

Stąd w Koranie nie dziwi obecność szczątków historii religijnych, które swój początek mają w hinduizmie, buddyzmie, greckiej mitologii i religii egipskich.

Chrześcijanie

Chrześcijaństwo było już obecne i rozkwitało w Arabii w czasie, gdy Mohamet przyszedł na świat.

Niestety, chrześcijaństwo, które zagościło w Arabii, było w niewykształconej i wypaczonej formie, co gorsza często dotknięte było heretyckimi wpływami.

Niektóre z heretyckich nauk gnostyków obecnych w Arabii przed islamskiej pochodziło z fałszywych ewangelii takich jak "Ewangelia Barnaby."

Owe gnostyczne "ewangelie" zaczęły pojawiać się pod koniec trzeciego wieku i osiągnęły swój szczyt w okresie czwartego i siódmego wieku. Ich obecność w przed islamskiej Arabii jest dobrze znana.

Ważne pytanie

Pojęcia religijne oraz obrządki jakie znalazły się w islamie można odnaleźć w zwyczajach przed islamskiej kultury oraz życiu religijnym tego okresu.

Zachodni uczeni dochodzą do takich wniosków w odpowiedzi na proste pytanie, "Dlaczego Koran nigdzie nie tłumaczy swoich idei ani obrzędów? Dlaczego nigdy nie definiuje znaczenia takich słów jak Allah, islam, Mekka, dżin, pielgrzymka, Kabba, itp?"

Jedyna racjonalna konkluzja jaka jest możliwa w odpowiedzi dlaczego Koran nie definiuje tej terminologii to ta, że Mahomet zakładał, że każdy, kto czyta Koran będzie zaznajomiony już z przed islamską kulturą, zwyczajami i życiem religijnym.

Stąd Koran nigdy nie wyjaśnia tożsamości ludzi, o których wspomina. Zakłada on, że czytający będzie obeznany z tymi historiami z czasów przed islamskich.

Poważne zagrożenie

Zdajemy sobie sprawę, że tego rodzaju pytania oraz wynikające z nich badania historyczne stanowią poważne zagrożenie dla religii islamskiej, która uczy, że Koran dosłownie przyszedł z nieba i nie może mieć zatem jakichkolwiek ziemskich źródeł czy autorów.

Nie trudno zrozumieć rozterkę w jaką wpędzeni są muzułmanie. Znajdują się oni w wyjątkowo trudnej pozycji. Aby uratować Koran muszą przyznać, że Mohamet, a nie Allah był jego autorem oraz to, że został napisany na ziemi, a nie jak utrzymuje on, w niebie. Stąd można wytłumaczyć obecność w Koranie elementów przed islamskich.

Z drugiej strony, ratując w ten sposób Koran, właściwie przyczyniają się oni do jego ostatecznego obalenia. W końcu muzułmanin musi pozbyć się swojej wiary w niebiańskie pochodzenie Koranu. Kiedy to ma miejsce, islam nie może ostać się.

Kult księżyca

W tej sytuacji nie powinno dziwić, że słowo Allah nie zostało wymyślone przez Mahometa ani zostało objawione po raz pierwszy w Koranie.

Znany badacz bliskowschodni H. Gibb wykazuje, że przyczyną dla której Mohamet nie potrzebował wyjaśniać w Koranie kim był Allah, była powszechna znajomość jego słuchaczy, kim on był na długo zanim Mohamet się narodził.[15]

Dr Arthur Jeffrey, jeden z najwybitniejszych zachodnich uczonych islamistów obecnych czasów, kierownik katedry studiów islamskich i Bliskiego Wschodu Uniwersytetu Columbia (Nowy Jork) zauważa:

Imię Allah, jak poświadcza sam Koran, było dobrze znane w przed islamskiej Arabii. Zarówno ono, jak i jego żeński odpowiednik -Allat, pojawiają się regularnie w inskrypcjach sakralnych pochodzących z północnej Afryki.[16]

Słowo Allah pochodzi z dwuczęściowego arabskiego słowa al-ilah; zaimka określonego al oraz ilah, co oznacza "bóg." Nie jest to zatem obce słowo. Nie jest ono nawet syryjskim słowem oznaczającym Boga. Jest ono czystym słowem arabskim.[17]

Tak samo nie jest ono (Allah) hebrajskim czy greckim słowem oznaczającym Boga w Biblii. Allah jest wyłącznie czystym arabskim słowem oznaczającym arabskie bóstwo.

Encyklopedia Religii i Etyki Hastings'a podaje:

"Allah" jest imieniem własnym, stosującym się jedynie do ich [arabskiego] konkretnego Boga.[18]

Według Encyklopedii Religii:

"Allah" jest przed islamskim imieniem ... odpowiadającym babilońskiemu Belowi.[19]

Tym, którym trudno uwierzyć, że Allah jest pogańskim imieniem oznaczającym konkretne pogańskie bóstwo arabskie z czasów przed islamskich pomogą poniższe cytaty:

Allah występuje... w arabskich inskrypcjach przed islamem (Encyklopedia Britannica). [20]

Arabowie przed Mahometem uznawali i czcili według zwyczaju najwyższego boga zwanego allah (Encyklopedia Islamu, red. Houtsma).[21]

Allah był dobrze znany przed islamskim Arabom; był on jednym z bóstw Mekki (Encyklopedia Islamu, red. Gibb).[22]

Ilah... pojawia się w przed islamskiej poezji... częstość użycia skraca al-ilah do allah, co potwierdza często przed islamska poezja (Encyklopedia Islamu, red. Lewis).[23]

Imię Allah występuje przed Mahometem (Encyklopedia Mitologii i Legend Świata).[24]

Pochodzenie słowa (Allah) ma początek przed czasami Mahometa. Allah nie jest wspólnym imieniem oznaczającym Boga (czy bogów). Chcąc odnieść się do nich muzułmanin musi użyć innego imienia w odróżnieniu od swojego konkretnego bóstwa (Encyklopedia Religii i Etyki).[25]

Do powyższych oświadczeń standardowych publikacji dołączamy również wypowiedzi naukowców takich jak profesor Henry Preserved Smith z Harwardu:

Allah był już znany z imienia Arabom.[26]

Dr Kenneth Craig, były redaktor prestiżowego pisma naukowego Świat Muzułmański, oraz zasłużony współczesny badacz problematyki islamskiej publikowany przez Oxford University komentuje:

Imię Allah pojawia się w archeologicznych znaleziskach i piśmiennictwie przed islamskiej Arabii.[27]

Dr W. Montgomery Watt, swojego czasu profesor arabskich i islamskich studiów w Uniwersytecie w Edynburgu, goszczący z wykładami na wydziale studiów islamskich w College de France, Uniwersytecie Georgetown, Uniwersytecie w Toronto, poświęcił wiele uwagi przed islamskiej koncepcji Allaha. W konkluzji wypowiada on:

W ostatnich latach dochodzę do przekonania, że aby uzyskać właściwe zrozumienie kariery Mahometa oraz początków islamu należy zwrócić szczególną uwagę na istnienie w Mekce kultu Allaha jako "wielkiego boga." W pewnym sensie jest to forma pogaństwa jednak odbiega znacznie od popularnego zrozumienia pogaństwa, dlatego wymaga ona odrębnego spojrzenia.[28]

Caesar Farah w swojej książce o islamie w taki sposób podsumowuje rozważania przed islamskiego znaczenia Allaha:

Stąd nie ma powodu aby uważać, że pojęcie Allaha przekazane zostało muzułmanom przez Żydów lub chrześcijan.[29]

Według badacza problematyki bliskowschodniej E. M. Wherry, którego tłumaczenie Koranu jest nadal w użyciu, w przed islamskich czasach kult Allaha jak i Baala były religiami astralnymi, jako że słońce, księżyc i gwiazdy były przedmiotem czci.[30]

Religie astralne

W Arabii słońce było postrzegane jako bogini a księżyc jako bóg. Jak wielokrotnie wykazywali badacze tacy jak Alfred Guilluame, jednym z imion księżycowego boga był Allah.[31]

Imię Allah używane było jako osobiste imię boga księżyca oprócz innych tytułów z jakimi zwracano się do niego.

Allah, bóg księżyc miał małżonkę słońce. Razem spłodzili trzy boginie, które zwano "córkami Allaha." Trzy boginie te to Al-Lat, Al-Uzza i Manat.

Córki Allaha razem z nim i matką słońcem były nazywane mianem wyższych bogów. Oznaczało to, że znajdowały one naczelne miejsce w panteonie bogów arabskich.

Wespół z Allahem oddawano cześć znacznej liczbie mniejszych bogów oraz "córkom Allaha."[32]

Symbol półksiężyca

Symbolem kultu boga księżyca wśród Arabów oraz reszty Bliskiego Wschodu był półksiężyc.

Archeologiczne wykopaliska pełne są przykładów statuetek oraz hieroglificznych inskrypcji obrazujących półksiężyc znajdujący się na głowie bóstw symbolizując tym kult księżyca.

Podczas gdy księżyc generalnie był czczony w starożytnym Bliskim Wschodzie jako bóstwo żeńskie, Arabowie postrzegali je jako bóstwo męskie.

Bogowie Kurajszytów

Plemię Kurajszytów, w którym na świat przyszedł Mohamet było szczególnie oddane kultowi Allaha i jego trzem córkom, które traktowano jako pośredniczki między ludźmi a Allahem.

Kult trzech bogiń, Al-Lat, Al-Uzzy i Manat odgrywał istotną role w kulcie jaki miał miejsce w Kabbie w Mekce. Imiona pierwszych dwóch córek Allaha są żeńską odmianą imienia Allaha.

Dosłowne arabskie imię ojca Mohameta brzmiało Abd-Allah. Jego stryj nazywał się Obied-Allah. Imiona te świadczą o osobistym oddaniu pogańskiej rodziny Mahometa kultowi księżycowego boga Allaha.

Modlitwa w stronę Mekki

Bożek Allaha usytuowany był razem z innymi bożkami w Kabbie. Poganie kłaniali się w stronę Mekki i Kabby dlatego, że tam właśnie znajdowały się ich bóstwa.

Stąd było dla nich oczywiste kłanianie się i modlitwa w kierunku ich bóstw. Skoro ich księżycowy bożek Allah znajdował się w Mekce, stąd należało modlić się w stronę Mekki.

Kult boga księżyca rozciągał się daleko poza obszar kultu Allach w Arabii. Cały obszar żyznego półksiężyca był oddany kultowi księżyca.

To zjawisko tłumaczy dlaczego z początku islam z łatwością szerzył się wśród tych arabskich plemion, gdzie kult księżyca był praktykowany.

Symbol półksiężyca jaki widzimy na flagach państw islamskich, na szczytach meczetów i minaretów przypomina o czasach, kiedy Allach był czczony jako bóg księżyc w Mekce.

Podczas gdy może to zaskoczyć wielu chrześcijan, którzy błędnie uznali, że Allah to po prostu arabskie imię Boga w Biblii, wykształceni muzułmanie z reguły rozumieją to.

Muzułmański taksówkarz

Podczas wizyty w Waszyngtonie miałem okazję przeprowadzić interesującą rozmowę z muzułmańskim taksówkarzem z Iranu.

Zapytany skąd w islamie wziął się symbol półksiężyca, odpowiedział on, że był to pogański symbol znany na Bliskim Wschodzie, przyjęcie którego pomogło muzułmanom w nawracaniu ludzi na Bliskim Wschodzie.

Kiedy wspomniałem, że samo słowo Allah było używane w kulcie księżyca w przed islamskiej Arabii, przyznał mi rację.

Zasugerowałem wówczas, że religia Mahometa i Koran mogą być wytłumaczone w oparciu o przed islamską kulturę, zwyczaje oraz koncepcje religijne. Ku mojemu zdumieniu, zgodził się z tym!

Okazało się, że posiadał on wykształcenie uniwersyteckie i na obecnym etapie swojego życia próbował zrozumieć islam z perspektywy naukowej. W rezultacie utracił on swoją wiarę w islam.

Nie da się przecenić wagi znaczenia przed islamskiego źródła imienia Allaha.

Konkluzja

W dziedzinie religioznawstwa, utrzymuje się, że każda z głównych religii ludzkości posiada własną szczególną koncepcję bóstwa. Innymi słowy, wszystkie religie nie czczą tego samego Boga znanego im pod różnymi nazwami.

Chaotyczne rozumowanie, które ignoruje zasadnicze różnice dzielące religie świata jest obrazą wyjątkowości tychże religii.

Która z religii świata podtrzymuje chrześcijańską koncepcję jednego Boga w trzech Osobach? Kiedy hinduizm zaprzecza osobowości Boga, które religie są z tym zgodne? Oczywistym jest, że wszyscy nie oddają czci temu samemu Bogu, bogom czy bóstwom.

Muzułmańska koncepcja bóstwa zawarta w Koranie wyłoniła się z przed islamskiej pogańskiej religii kultu Allaha. Jest ona tak szczególnie arabska, że nie da się jej zredukować do wierzeń żydowskich czy chrześcijańskich.

---

[1] M. Bravmann, The Spiritual Background of Early Islam (Leiden: E.J. Brill, 1972)

[2] Jane Smith, An Histtorical and Semitic Study of the Term Islam as Seen in a Sequence of Quran Commentaries (University of Montana Press, for Harvard University Dissertations, 1970).

[3] William Montgomery Watt, Muhammad's Mecca (Edinburgh: Edinburgh University Press, 1988), pp. 18-19

[4] Marshal Hodgson, The Order of Assasins (Gravenhage: Mouton & Co., 1955)

[5] Chambers Encyclopedia (London: International Learning Center, 1973), IX:453

[6] Praeger Encyclopedia of Art (New York: Praeger, 1971), pp.68-70. Encyclopedia of World Art (New York: McGraw-Hill Book Book Co., 1959), I:537ff

[7] Encyclpedia Britannica, 15:150ff

[8] Poza standartowymi odnośnikami do "dżinów" w islamskich słownikach i literaturze zobacz także dwa szczegółnie oświecające dyskusje u Dashti'ego i Bravmann'a.

[9] Niemal wszystkie zachodnie opracowania zawierają sekcję poświęconą przed-islamskiej hostorii Mekki, Kaaby i czzarnego kamienia. Np. Encyklopedia Britannica, 15;150ff., Encyclopedia of Religion (ed. Eliade), 8:225ff., International Standard Bible Encyclopedia, I:218

[10] Po dodatkowe informacje o Sabejczykach patrz Encyclopedia of Religion (ed. Eliade), 1:364-365; 7:303; 8:225ff

[11] Jest to ogólnie dostępna wiedza potwierdzona we wszystkich ogólnych opracowaniach takich, jak Encyklopedia Britannica i inne encyklopedie oraz słowniki islamu.

[12] Michael Naraz-Ali, Islam: A Christian Perspective (Philadelphia: Westminster Press, 1983). p. 21

[13] Alfred Guillaume, Islam (London: Penguin Books, 1951), p.6.

[14] Augustus H. Strong, Systematic Theology (Valley Forge: Judson Press, 1976 reprint), p. 186

[15] H.A.R. Gibb, Mohammedianism: An Historical Survey (New York: Mentor Books, 1955), p. 38

[16] Arthur Jeffery, ed., Islam: Muhammad and His Religion (New York: The Liberal Arts Press, 1958), p. 85

[17] Po interesujące rozważania na temat pochodzenia słowa allah patrz J. Blau, "Arabic Lexiographical Miscellanies," Journal of Semitic Studies, t.XVII, nr 2, 1972, pp. 173-190

[18] Encyclopedia of Religion and Ethics, ed. James Hastings (Edinburgh: T & T. Clark, 1908), I:326

[19] Encyclopedia of Religion, ed. Paul Meagher, Thomas O'Brian, Consuella Aherene (Washington D.C.: Corpus Pub., 1979), I:117

[20] Encyclopedia Britannica, I:643

;[21] Encyclopedia of Islam, eds. Houtsma, Arnold Basset, Hartman (Leiden: E.J.Brill, 1913), I:302

[22] Encyclopedia of Islam, ed. Gibb, I:406

[23] Encyclopedia of Islam, eds. Lewis, Menage, Pellat, Schacht (Leiden: E.J.Brill, 1971), III:1093

[24] The Facts on File: Encyclopedia of World Mythology and Legend, ed. Anthony Mercatane (New York, The fact on file, 1983), I:41

[25] Encyclopedia of Religion and Ethics, (ed. Hastings), I:326

[26] Henry Preserved Smith, The Bible and Islam: or, The Influence of the Old and New Testament on the Religion of Mohammed (New York: Charles Scribner's Sons, 1897), p. 102

[27] Kenneth Craig, The Call of the Minatet (New York: Oxford University Press, 1956), p. 31

[28] William Montgomery Watt, Muhammad''s Mecca, p. vii. Patrz także artykuł pt "Belief in a High God in Pre-Islamic Mecca," Journal of Semitic Studies, t 16, 1971, pp. 35-40.

[29] Cesar Farrah, Islam: Beliefs and Observations (New York: Barrons, 1987), p. 28

[30] E.M. Wherry, A Comprehensive Commentary on the Quran (Osnabruck: Otto Zeller Verlag, 1973), p. 36

[31] Guillaume, Islam, p. 7

[32] Encyclopedia of World Mythology and Legend, I:61